Ahlen, 01.04.2009
Türklerin Avrupadaki Bugünkü Durumu
Benim üzerinde durmak ve anlatmak istediğim konu ,son kırk yılın getirdikleri ve götürdükleri.Özel olarak Almanya konumlu.
Yoğun olarak Türkler Almanya’ya yetmişli yılların başından doksanlı yıllara kadar göç etmişler ama gerçeğinde göç mü edildi,yerleşildi mi,hala kesin olarak kimse bir şey diyemiyor.Zaman zaman birinci nesilden „daha dönemeyiz „ diyenler olduğu gibi üçüncü nesilden hemen dönmek isteyenler de var.Gün oluyor,bir Alman’ın hakaretine uğrayan veya haksızlığa uğradığını düşünen bir Türk: „Nalet olsun,bıktım artık,nerede öleceğimiz bile belli değil „ gibi sızlanmalarla sürekli bir kararsızlık,karamsarlık içerisinde yaşamını sürdürmeye çalışıyor.
Kanımca en büyük sorun ; vatandaş ,Avrupaya geldiği yıllardaki Türkiyeyi,izine gittiğinde, bıraktığı Türkiyeyi, memleketini,önceki yaşamından bazı anıları yaşamak istiyor ama bırakıp geldiği Türkiye ile izinde yaşadığı Türkiye arasında bir köprü kuramuyor.Oysa, o kadar şey değişti ki sanki otuz sene yerinde saymış,biz farkında değiliz.Hala herşey eskisi gibi zannedip de ,ne zaman bu değişimlerin farkına insan varıyorsa o zaman bir burukluk hissediyor içinde.
Geçmişle yaşayamayız,unutamayız da.Değişen çok şeylerin olduğu gibi , değişmezler de vardır,kerkes kendi anlayışı içerisinde bu duyguları olumlu yada olumsuz olarak yaşar.Birinci ve ikinci neslin problemlerini anlatmak için bir kitap yazılsa,ancak anlatılabilinir..
Birinci neslin çocuklarının hemen hemen tamamı okumak yerine okul çağından hemen sonra kısa yoldan para kazanmanın yollarını arayarak iş hayatına katılmışlardır.Bu konuda birçok etkenler vardır.Birincisi dil sorunu olmak üzere eğitim sisteminin yeterince bilinmemesi,iletişim kaynaklı sorunlar,belki en büyük problem ;bu ülkedeki „serbestlik-hürriyet „ anlayışının gerek çocuklar,gerekse büyükler tarafından yanlış algılanması ve belki de burada görev yapan Türk Öğretmenlerinin de yeterince sorumluluklarını yerine getirmemesi.Örnekleri çoğaltmak mümkün.
Türk Çocuklarının eğitimdeki genel başarısızlık sorunları neyazık ki ikinci nesilde de devam etti,hala da ediyor.Almanyadaki eğitim sistemi hakkında başka yazılarımda yeterince bilgi vermiştim.Kesin istatistik bir rakam verememekle beraber her yüz çocuğumuzdan en fazla yirmiye yakını lise veya dengi okula gidebiliyor,bu yüzde yirminin de en fazla belki onu üniversiteyi bitirebiliyor.Bu arada dil sorunu tamamen çözülmüş de değil.Ne yazık ki okuma olanakları oldukça fazla olmasına rağmen Türkler olarak bu olanakları yeterince kullanamıyoruz.
Birinci nesilin büyük bir bölümü erken emekli olarak geçim sıkıntısı yaşamaktadır.Buranın şartlarında normal bir emekli maaşı ile geçinmek, gerçekten zor.İleriki yıllarda yeterli kazancı olan ve havalı havalı izine gelişler yerini acı bir burukluğa bıraktı.İleride yaşanan bura kaynaklı ailesel sorunlardan da bahsedeceğim.
Avrupanın vermiş olduğu eğitim olanaklarından yeterince istifade edebilmiş olsaydık,en büyük kazancımız olacaktı……………Ne yazık ki………..
Mustafa Dumlu