Ahlen, 12.09.2009
İvriz İlköğretmen Okulu ve Pilav Günü
İvrizde dördüncü yılım, yeni yeni politik düşüncelere ilgi duymaya başladığım yıllar, daha o zamana kadar okulumuzun geçmişini siyasi olarak hiç sorgulamadan habire oku, derse çalış, bu şekilde üç yılımı tamaladım ve dördüncü seneden itibaren bir taraftan yeni yazarların kitaplarını okuyorum, öbür yanda siyasi kitapları okuyorum.Çoğunluğumuz bu şekilde.
Beşinci ve altıncı sınıflar zaten siyasi olarak görüşleri belli. 1941 senesinde açılan okulumuzun müdürlerini merak ettik, hayatta olanlarla görüşmek istedik ve pilav günü iyi bir gündü.
Büyük abilerimiz bütün organizeyi yaparak ilk müdürleri davet ettiler, ismini hatırlayamadığım bir müdür geldi, ancak okul idaresi konuşmasını engelledi, dinlemeden ayrıldılar. Bu ilk deneyimimizdi.
Ben mezun olduktan sonra, her yıl İvriz Mezunları Pilav Günü adı altında toplanıldı.İki kez bana da izinimde rastladı, hem hüzünlü hem de sevinçli bir buluşma oldu.
İlk olarak katılanlarla okulda bir araya geldik, bütün okul alanı topluca gezildi, benden daha yaşlı olan emekli abilerimiz hep kafalarını sallayarak üzüntülerini dile getirdiler.Gerçekten hepimiz de duygulandık, sevinç, gurur ve hüzünü aynı anda yaşadık.Okul bir harabeye dönmüştü.Bizim köy muhtarı gelen öğretmenlere sandıklarla beyaz kiraz ikram etti.Daha sonra Ereğli Belediyesinin bize tahsis ettiği otobüslerle İvriz (şimdiki adı Aydınkent ) Köyü’ne gittik. Zaten orası yeşillik, sulak ve gayet de serin. Orada oturan ve öğretmenleri seven bir avukatın bahçesinde yemek verildi.
Hocalarımızdan sadece ikisi gelebilmişti. Hepimizin çok korktuğu, çekindiği ve notu ortadan fazla vermeyen edebiyat hocamız Nuri Güngör ile karşılaştık.Hemen yanına koştum, beni tanıyıp tanımadığını sordum, acı acı gülümsedi ve devremi sordu. 1969-70 devresi dedim, tekrar acı acı gülümsedi ve ekledi : „ Sizler çok ama çok şanslı öğrencilerdiniz, o dönemlerdeki öğretmenlerin çalışma sistemini yaşadınız, emeklime bir ay kaldı, günleri iple çekiyorum, meslek ayaklar altında „ diyerek üzüntülerini dile getirdi.
Sonraki yıllarda duydum ki pilav günü Konya’da yapılıyormuş, ne derece doğru yerinde kutlamak yerine Konya’da kutlamak. Yine de giderim Konya’ya iznimde rastlarsa.
Bütün İvriz mezunlarını saygı ve sevgi ile anarım, anıyorum.
Mustafa Dumlu