Ahlen, 31.03.2010
İvriz Gerçeği ve İvrizli Olabilmek
Bir yanını dayamış Toroslara,
Arkası sağlam Toros Dağlarıyla,
Dağ gibi dağ,
Ve
Kötü kötü bakımsız çocuklar,
Yırtık pantolanlarla korkak ve ürkek bakışlar,
ve
Meraklar meraklar, beklentiler,
Kirli ve korkak yüzlerdeki keskin zekalar,
Birbirini kollayan, kontak arayan çocuklar,
Babalarıyla gelenler,
Babası olmayan analarıyla gelenler,
Hep dudaklar arasında sessizce okunan dualar,
Kimi iki günde gelebilmiş kimi günübirlik,
Otogarlarda saatlerce bekleyenler,
Kimbilir birçoğu aç acına gelenler,
Bir umut, ümitler,
İdealler ve idealistler,
Azimli çocuklar,
Öğrenme meraklısı çocuklar pırıl çocuklar,
Anadolunun kara bağrından çıkmış kararlı insanlar,
Azimli yılmaz çocuklar,
İrili ufaklı yırtık giyimleriyle Anadolu Çocukları.
İvriz, öğretmen okulu,
Öğretmen yetiştirilir ama ne öğretmenler,
Bir çuval ceviz,
İçinden çıkabilecek çürükleri,
Ama nice niceleri,
Ele avuca sığmaz dahileri,
Burası İvriz, gururla andığım,
Her köyüme gidişimde yandığım İvriz,
Sanki arıyor birileri intikam peşinde,
Dönüştükçe harabeye,
Adeta birileri bunun bilincinde.
Taşlar kayalar, çakıllar ve bozkırlar,
Kayalar arasında yetişen kekikler,
Elvan çeşit doğa örtüsü misali,
İvrizden parlayan yıldızlar,
Yılmazlar, kararlıdırlar,
Doğanın en sert yüzünü yaşamışlar,
Donmuş çeşmeler, akmayan sular,
Cılız ampuller, sobasız yatakhaneler,
Ne güzel değil mi ?
Yatakhaneler, dershaneler,
Bulaşığı eksik olmayan tabureli yemekhaneler,
Musikisiyle müzikhaneler,
Kucağında akordiyonu ve kemanı ile,
Çubuk gibi hocamız Zeki Çubuk’u ile,
Verimsiz arazisine neşe katan binlerce cıvıl cıvıl öğrencileriyle,
Sert esen kuzeyden rüzgar ve tipileriyle,
Hep İvriz hep İvriz.
Suyu sert havası sert,
Sert insanların sevecenlikleri, candan öğrencileriyle,
Tek tip postacı kıyafetleriyle,
Sabah akşam etütleriyle,
Gayet fakir fukara velileriyle,
Çelik gibi yılmaz idealleriyle,
Her yıl On Dokuz Mayıs şenlikleriyle,
Eğitim ve öğretimdeki tavizsiz prensipleriyle,
Her Salı ve Perşembe günleri toplu folklor çalışmalarıyla,
Asker ocağını aratmayan disipliniyle,
Hep İvriz hep İvriz.
Günü gelende yuvadan kuşlar,
Büyümüş ve karalı bakışlarıyla,
Hazırdır her türlü şartlara uymaya,
Vedalaşmalar, kucaklaşmalar,
Arasıra ağlaşmalar,
Satın alınması mümkün olmayan vakurlu duruşlarıyla,
Hep İvrizli hep İvrizli.
Üzülürüm o bozkırda yetişip geçmişini unutanlara,
Acırım O İnsanlara tefecilik peşinde koşanlara,
Acırım günübirlik yaşayanlara,
Acırım yalakalık yapanlara,
Sen unutursun ama o topraklar asla……
Mustafa Dumlu
İvriz Gerçeği ve İvrizli Olabilmek
Bir yanını dayamış Toroslara,
Arkası sağlam Toros Dağlarıyla,
Dağ gibi dağ,
Ve
Kötü kötü bakımsız çocuklar,
Yırtık pantolanlarla korkak ve ürkek bakışlar,
ve
Meraklar meraklar, beklentiler,
Kirli ve korkak yüzlerdeki keskin zekalar,
Birbirini kollayan, kontak arayan çocuklar,
Babalarıyla gelenler,
Babası olmayan analarıyla gelenler,
Hep dudaklar arasında sessizce okunan dualar,
Kimi iki günde gelebilmiş kimi günübirlik,
Otogarlarda saatlerce bekleyenler,
Kimbilir birçoğu aç acına gelenler,
Bir umut, ümitler,
İdealler ve idealistler,
Azimli çocuklar,
Öğrenme meraklısı çocuklar pırıl çocuklar,
Anadolunun kara bağrından çıkmış kararlı insanlar,
Azimli yılmaz çocuklar,
İrili ufaklı yırtık giyimleriyle Anadolu Çocukları.
İvriz, öğretmen okulu,
Öğretmen yetiştirilir ama ne öğretmenler,
Bir çuval ceviz,
İçinden çıkabilecek çürükleri,
Ama nice niceleri,
Ele avuca sığmaz dahileri,
Burası İvriz, gururla andığım,
Her köyüme gidişimde yandığım İvriz,
Sanki arıyor birileri intikam peşinde,
Dönüştükçe harabeye,
Adeta birileri bunun bilincinde.
Taşlar kayalar, çakıllar ve bozkırlar,
Kayalar arasında yetişen kekikler,
Elvan çeşit doğa örtüsü misali,
İvrizden parlayan yıldızlar,
Yılmazlar, kararlıdırlar,
Doğanın en sert yüzünü yaşamışlar,
Donmuş çeşmeler, akmayan sular,
Cılız ampuller, sobasız yatakhaneler,
Ne güzel değil mi ?
Yatakhaneler, dershaneler,
Bulaşığı eksik olmayan tabureli yemekhaneler,
Musikisiyle müzikhaneler,
Kucağında akordiyonu ve kemanı ile,
Çubuk gibi hocamız Zeki Çubuk’u ile,
Verimsiz arazisine neşe katan binlerce cıvıl cıvıl öğrencileriyle,
Sert esen kuzeyden rüzgar ve tipileriyle,
Hep İvriz hep İvriz.
Suyu sert havası sert,
Sert insanların sevecenlikleri, candan öğrencileriyle,
Tek tip postacı kıyafetleriyle,
Sabah akşam etütleriyle,
Gayet fakir fukara velileriyle,
Çelik gibi yılmaz idealleriyle,
Her yıl On Dokuz Mayıs şenlikleriyle,
Eğitim ve öğretimdeki tavizsiz prensipleriyle,
Her Salı ve Perşembe günleri toplu folklor çalışmalarıyla,
Asker ocağını aratmayan disipliniyle,
Hep İvriz hep İvriz.
Günü gelende yuvadan kuşlar,
Büyümüş ve karalı bakışlarıyla,
Hazırdır her türlü şartlara uymaya,
Vedalaşmalar, kucaklaşmalar,
Arasıra ağlaşmalar,
Satın alınması mümkün olmayan vakurlu duruşlarıyla,
Hep İvrizli hep İvrizli.
Üzülürüm o bozkırda yetişip geçmişini unutanlara,
Acırım O İnsanlara tefecilik peşinde koşanlara,
Acırım günübirlik yaşayanlara,
Acırım yalakalık yapanlara,
Sen unutursun ama o topraklar asla……
Mustafa Dumlu