Ahlen, 01.04.2010
Sevgili İvrizliler
Az değil, aradan bir ömrün yarısı geçti, altı yıl aynı kaderi paylaştık, aynı sınıflarda beraber sevindik, beraber üzüldük. Ben iki kez „İvriz – Pilav Gününü „ yaşama fırsatım oldu, gayet de güzeldi. Eksik olan siz arkadaşlarımdınız. Gözlerim birilerini hep aradı, kimsecikler yoktu sınıf ve devre arkadaşlarımdan.
Farklılıklarımız yok muydu, vardı elbette. Bizler bu farklılıklarımızı hazmederek farksızlıklara dönüştürebilmiş idealistler olarak geliştik, büyüdük. Günümüzdeki insanların ufak tefek nedenlerden dolayı geçimsizliklerine hep şahidiz diye düşünüyorum. Bizler paylaşımın zirvesini yaşamış öğretmen veya öğretmen kökenli meslek sahibi-emektarlarız. Bu bilince otuz senedir yaşadığım şu Almanya’da erişebildim. Ayrıca en çok çekindiğimiz Nuri Güngör Hocamız da bunu özellikle belirtti. Yazılacak, anlatılacak o kadar çok yaşanmışlıklarımız var ki buna benim gücüm yetmez. Ancak bizlerin gücü yeter. Bu nedenle derim ki :
Bu web sayfasını okuyan arkadaşlar istedikleri yazı-anı ve her ne olursa bana gönderirlerse hiç değil uzaktan da olsa belli bir birliktelik yaşama şansını elde etmiş oluruz. Bence kimse kimseyi eleştirmesine gerek yok, olumlu bir anlayış içerisinde duygularını, düşüncelerini ifade edebilirler, paylaşırız.
Her ne kadar devre arkadaşlarım dediysem de bütün İvrizliler ve bütün öğretmen okullular, köy enstitüsü mezunları yazabilir, bir zenginlik olur.
Kimbilir,…belki gün olur bir araya gelme ortamını da yaratabiliriz….
Saygılarımla