Ahlen,10.07.2009
İvriz İlköğretmen Okulu ve Gaybi Köyü Sıcak İlişkileri
Köyümüzü ülke genelinde şanslı köylerden sayıyorum.Köy Enstitüsü mimarlarından Hakkı Tonguç ve ekibinin temel düşüncelerinden birisi,bu okulların bir bölgeye değil ülkenin her yöresini düşünerek adeta okulları serpiştirmişlerdir.Bu çok güzel bir batı anlayışı olan düşüncedir.Almanya ile bazı sorunlarımızı kıyasladığımda ne kadar iyi ve planlı bir anlayış olduğunu şimdi daha iyi kavrayabiliyorum.Örnek vermem gerekirse ; pasaport dairesini Berlin’e almış,kriminal dairesini Wiesbaden’a almış,anayasa mahkemesini Karlsruhe Şehrine almış,ehliyet puanlarını Flensburg’a almış,buna benzer daha benim bilmediğim bir sürü resmi daireleri değişik şehirlere dağıtarak nüfusu bir yere yığmamışlar.Her konuda bir rahatlık,iş yapma kolaylığı daha işin başlangıcında yerleşim anlayışı ile çözülmüş oluyor.Ülkemizdeki aynı konumlamaları hepimiz yaşayarak görüyoruz.
Okulun kuruluş ve açılış aşamasında yaşlı köylülerimizin anlattıklarına göre öğrenci kaydetme sıkıntısı yaşanmış.Okula öğrenci kaydetmek üzere davul-zurna ile köylerden çocuk toplamışlar,birçoğu zaten geri kaçmış.Olumsuz olarak ileri sürülen en önemli iki nedenlerden birisi,kız-erkek karma yatılı okul olması,ikinci neden ise,solcuların yetiştirildiği okul diye kominist yuvaları olarak halka anlatımlar.Bu konuda bir şey söylememe gerek yok,zira en azından civar köylüler bu anlatımların saçma sapan yalanlar olduğunu yaşayarak gördüler.
Yıldızlı (Durlaz),Sarıca ve Belceağaç Köyleri okula sınırı olan köyler olup en iyi ilişkileri bizim köy ile olmuştur.
Okulumuz,köyümüz sınırlarında bulunduğundan muhtarlığı da bizim köye bağlıdır.Zaman zaman öğretmenler köy kahvesine gelerek sohbet ederlerdi.Hocalar geldiğinde kahvede bulunanlar hep ayağa kalkarak yer verirlerdi.Kişisel olarak da karşılıklı gayet güzel diyaloglar yaşanmıştır,yetmişli yılların sonuna doğru ilişkiler kopma noktasına gelmiştir,zaten siyaset,sağ-sol olayları başta eğitim olmak üzere her alanda hissedilmeye,yaşanmaya başlamıştır.Benim kendi yaşadıklarım da canlı bir örnektir.1976-78 ders yıllarında iki sene o günkü adıyla iki sene Ankara Devlet Mimarlık ve Mühendislik Akademisinin kimya bölümüne devam ettim.Üçüncü yılımda bu olaylar yüzünden ve evli olmam nedeniyle akademiyi terk ettim.İki sene daha devam etseydim bir şekilde mühendislik diplomasını alabilecektim,ama doğru dürüst öğrenmemeksizin.
Sonuç olarak İvriz’in köyümüze yakın olması,köyümüz için bir avantajdı,gerektiği kadar köylülerimizin yararlanıp yararlanmadığını herkes kendi karar versin.Okulun köyümüz üzerinde olumlu etkileri olmuştur,köyümüzü aydın bir köy olarak nitelesem yanlış olmaz.
İvriz’den gelip geçmiş bütün öğrenci ve öğretmenler,çalışanlar köyümüzü tanırlar,bilirlirler ve köyümüz hakkında iyi intiba edindiklerini zannederim.
Mustafa Dumlu