Ahlen, 24.07.2009                                

Doymayan Kör Nefis

 

Bilmiyor musun fanidir bu dünya,

Görmez misin göçenleri,

Kim ne götürmüş ki sen ne götüresin,

Ne yazar, senin olsa bu dünya.

Yağmurlar başladı,döküldü yapraklar,

Tesiri bile kalmadı güneşin,

Dayandı kapıya soğuklar,

Sen uykudasın haala.

 

Bir elinde tesbih,

Düşmez ağzından yaradan,

Bilmem neler geçer kafandan,

Unutmazsın yongayı,

Hep kendine yontmadan.

 

Edersin sürekli insanları ceme,

Bilmem kendin için,

Yoksa beni benden,

Çok mu düşünürsün.

 

Olmaz imansız namaz,

Oruç ile niyaz,

Bütün umudun hacdadır,

Zekattan hiç ses yok.

 

Nefistir insanı insan yapan,

İmandır insana yön veren,

Aldanma görünüşe,

Ne mutlu sana,

Gidebilisen imanınla,

Gerçek dünyaya.

 

Gölge etme, istemem ihsan,

İnanmak için yaradana,

Yoktur gereği, aracının,

Ulaşmak için Hakka.

 

Çok insanlar geldi geçti bu dünyadan,

Sandılar hepsi de bana, tamam,

Hırslıyda onlar da,

Sandılar, kalacak bu dünya,

Semeriyle hepsi bana.

Ne ses gelir, ne de seda,

Çoktaan unutuldular, elveda,

Kiminin kalmış adları,ne aala,

Kimileri anılır, netamelli,

Bulmuşlar bile çooktan yalakaları,

Bir benzeri, senin gibisini.

 

Mustafa Dumlu