Ahlen, 24.02.2010

Bahar Gelirken…..

 

Yavaş yavaş silkinirim

Uzun kış gecelerinin rehavetliğinden,

Yer yer karla kaplı kara toprak,

Süslenir kışın son karlarıyla,

Sabırsızdır artık çıplak ağaçlar,

Fırsat kollar

Son karların da erimesini,

Özgürlük istercesine,

Göklere fışkırmak için

Kollar günleri.

 

Bellidir kışın rengi,

Sayılıdır renkler belli,

Çoğunluk beyazı, mavisi ve karası,

Biter yavaş yavaş sobaların havası,

Bitmek üzeredir sapı samanı, nevalesi,

Boy atmaya başlar kardelenleri,

Müjdecisidir, baharın habercisi,

Sesleri bir ayrı gelmeye başlar,

Koyun ve kuzuların sesileri.

 

İnat eder kalan son karlar da,

Beyazlığını korumak için,

Köşe, bucak goyaklarda,

Isınmaya başlamıştır bile toprak,

Parça parça kalan karlar,

Bir süsüdür adeta,

O kara toprağın bir kenarında,

Ayrı bir sertlik kazanır,

Yer yer sular ince ince uzanır,

Doğa yavaş yavaş canlanırken.

 

Baharın ilk yeşillikleri,

Yemlikler, karamuklar,

Ayrı bir tadı olurdu,

Çiğdem ve burçalıklar.

Böreklik, çöreklik otlar,

Kapkara görünür uzaktan,

Bağlar ve bahçeler,

Fazla değil,

Yeşilliğe bürünür, bürcü bürcü kokar,

Dağlar, bağlar ve bahçeler.

 

Mustafa Dumlu