Ahlen, 30.03.2010

Gönül Bağı ve Sevdiklerim

 

Ararım sevdiklerimi,

Yokki bir kaybım sevmekle,

Arzularım hep sevecenlikle,

Alırsam da arasıra darbeler,

Bazan umut bazan umutsuzluklar,

Yaşlanmayla gelen yorgunluklar,

Esen kuvvetli bir rüzgar gibi,

Savaşırken düşüncelerim düşüncelerimle,

Hep yaşarım bir cihat içimde,

Kimseye değil hep kendime,

Kendime bir benlik daha eklemek isterim.

 

Engin denizler, sonsuz bir sema,

Uçtukça uçarım kanatlarım hep gergin,

İnsanlar var düşünürlükleri engin mi engin,

İmrenirim içim dolu sevgin,

Gönül bağı uzak değil en yakın,

Yıkılmaz bir köprüdür hep geçin,

Aradığın ne varsa hepsi var seçin,

Bir cümleciktir insanı yıkar,

Kaçın da kaçın….

Bir cümleciktir mutlu eder insanı,

Seçin de seçin….

 

Yaşıyorum görüyorum sevgi dolu insanları,

Bazılar var elbet hep öndedir çıkarları,

Bilmiyorum değer mi gönül kırmaları,

Bilmezler ki sevgi dolu en ucuzları,

Bir kelimedir çoğu olur katilleri,

Bilmem yarar mı bir işe son pişmanlıkları,

Uzun uzun düşünmek gerek geceleri,

Kalpten kalbe uzanan gönül köprüleri,

Gerek yok korkmaya olmayacaktır kayıpları.

 

Neyi var bu dünyanın yalanından başka,

Kimler geldi geçti anıları arkalarında,

Boşa anılmaz Yunuslar, Mevlanalar, Hacı Bektaşiler,

Yaşar insanlığın gönüllerinde,

İnsancıklar var ağlarlar,

Bırakacakları arkalarındaki mallarında,

İmkan olsa götürecekler sanki beraberlerinde.

Mustafa Dumlu