Ahlen, 14.02.2010

Bir Dünya Bırakalım Bütün Çocuklara

 

Bizler de çocuk idik bir zamanlar

Zenginlik fakirlik tertemiz bir dünya

İnsanları doğal, doğa doğalken

Hayvanlar bile güzel güzel geçinirken

Türküler bile yaşamın bir parçası

Dinlerken ağlayanlar

Ağlarken yaşamlarını tekrar yaşayanlar

Eşyanın tabiatına uygun

Bakarken o muhteşem Toroslara

Yaşamın gizemleri bir bulmaca gibi

Ve ben hep kafamı dinlerken

Kazınırdı kafama hiç silinmeyecek

Dağlar, taşlar, ovalar

Meleşirken o koyun ve kuzular

Elvan çeşit ağaçlarıyla, dikenli böğürtlenleriyle

Geçerdim dünyamdan

Sanki haftalarca sarhoşlumun ardından

Yeterdi

Şöööyle bir etrafıma bakmak

Ve

Her baktığımdan gereken gıdamı almak

Ben böyle bir dünya yaşadım

Bilemiyorum nasıl yaşarlar çocuklarım

Nasıl bir dünya bırakıyorum

Yargılamak lazım benleri

Hatta düşünmek lazım

Hayvanları, insanları, çocukları

Ve

Daha doğmamış çocukları

Yetim haklarını

Düşünmek lazım insafsızları

Orman düşmanı

Keyfi ve zevki için katliam yapanları

Hesap sormak, sorgulamak lazım

Sorarım bazı bazı kendime

Bunlar da insan mı acaba

Müslümanlar mıdır ?

Duyardım çocukluk yıllarımda

Anam rahmetli de derdi

Dua edermiş her bir ağaç

Ve

O ağacın yaprakları senin için

Hep dua ederlermiş

Bir terslik var gibi geliyor bana

İstemiyor anlaşılan binlercesi dua

Bir terslik var gibi gelir bana

Dikmek var iken ağacı

Duyarım bazı yıllar duaya çıkanlara

Hiç düşünmezler verdiklere zararlara

Zannederler çeker hepsini tabiat ana

Akıllarından geçmez ömründe dört ağaç sulamaya

Villalar için kıyılan ormanlara ve ağaçlara

Peşkeş çekenlerin inşallah gelmez sonu hayıra

Kuru duayla herşeyi Allah’tan beklemek

İnşallah hayıra

Unutma, nefesler de sayıyla

Fanidir bu dünya

Kalır geriye yaptığın hayırla

Bırakacağın bir dünya

Bütün çocuklara, çocuklarımıza……!!!!!!

 

 

Mustafa Dumlu