KIRLANGIÇ MASALI

Bir pencere hatırlıyorum, Çocukluğumun sokaklarından. El uzatsam tutuvereceğim, Kırlangıçlar geçerdi yanı başımdan. Her gün batımı ir akşam, Yüzlercesi… binlercesi çığlık çığlığa… Ne atıcınlar durdurabilirdi onları, Ne havalarda uçuşan toz bohçaları. Akan sular gibiydiler, daracık sokaklarda. Ne birbirlerine değerler, ne duvarlara vururlardı. Ne o pencere var şimdi yerinde, Ne uçuşan kırlangıçlar. Kışa döndü baharımız, kışımız bambaşka. Ah kırlangıçlar… Dalga geçer gibi çocuklarla, başımızı sıyırıp geçen kırlangıçlar. Kimse görmemişti, onların bir yerlere konduğunu. Ya kara bulutlar gibi havadaydılar, ya yuvada. Havadan beslenirler, havadan içerlerdi sularını. Yavaş uçmayı da; deliceler gibi süzülmeyi de hiç bilmezlerdi. Savaş uçakları gibi yüzlercesi, çığlık çığlığa giderdi.

Mevlüt DEMİR