Mevlüt Demir

SAMANYOLU Upuzun yatıyorum, gecenin dik ortasında. Gözlerim, Samanyoluna saplı. Lime lime dizlerim. Avuçlarım vıcık vıcık. Oysa; bir tutam umuttu ellerimdeki, Yüreğimdeki kaypak kurşunlara inat. Upuzun yatıyorum, gecenin dik ortasında. Gözlerim... Gözlerim Samanyoluna saplı, Üşüyorum, üşüyorum yaz ortasında. Düşüyorum kahpe kurşunlarda. Düşlerimin yamacındayım şimdi. Bir yıldız kaydı, karanlığı yararak. Karanlıkta kayan, yıldızlar gibi akarak. Ama; Tanıklık bile edemediler, ne yazık. Ne yedi kandilli Süreyya Dedi, ben gördüm, Ne Demirkazık. Güvercin ala vurdu kanadını. Güneşe kan sıçradı yine. ‘’Kayaları, kar gibi savuran erdem.’’ Erdem, kanlar içinde, Avuçlarında gecenin. Ah… Kör olası utanmaz Ares! Devinimi ne kadar da kıvrak. Salıvermiş saçlarını rüzgâra Bir elinde kırbaç, Öbüründe dizgin. Gidiyor, gezegenler arası bir yolda, Doludizgin. Bense toz toprak içindeyim, Hala yatıyorum, gecenin dik ortasında. Gözlerim... Gözlerim Samanyolu’na saplı. Mevlüt DEMİR