Ahlen, 05.06.2009

Kimleri görmedi,kimleri yaşamadı,hangi acıları bağrına gömdü,kimleri sevindirdi……….

 

Aslında meydanlık demek pek doğru değil ama buluşma yeri olması nedeniyle ben meydanlık olarak adlandırıyorum.

 

Meydanlık eşittir Gaybi Köyü.Evet bu çok doğrudur.Dolmuş durağı,uğurlama yeri,kahvehane,cami,cenaze namazının kılındığı yer,yolların kuzey-güney-doğu ve batıya ayrıldığı yer,alımın-satımın yapıldığı yer,bazan da ağız kavgasının yapıldığı ve aynı zamanda tatlıya bağlandığı yer,saymakla bitmez meydanı tasvir etmeye.

 

Köylerde gün doğmadan canlılık,hareketlilik başlar.Mevsimine ve ayına göre hareketlilik de ona göre şekillenir.Bağ kazma zamanı ırgatlar belleriyle orada buluşur büyük bir coşku il işe gidilir.Perşembe günlerinin canlılığı daha da bir başkadır,dolmuşun gelmesi sabırsızlıkla beklenir,Perşembe pazarında satılacaklarla Ereğli’ye inilir,alım-satımdan sonra bir çok erkeğin berber zevki,tıraşına sıra gelir.İnsanlarda her haliyle şehirden gelmişliğin durumu belli olur,görünür.Hele bir de düğün pırtısı çıkarılacaksa gelin kızın sevinci her halinden belli olur,kaynata da bazan kara kara düşünür ödenecek ve yapılan borçlanmalar nedeniyle.

 

Meydanlığa giriş,Ereğli’den gelmek üzere kuzeyden,köyün Dedeköy istikametine çıkışı güneydendir,meydanlıktan batıya doğru köy tepeye yaslanır,köyü boydan boya bölen anayolun batısında evler daha çok olup tepeye doğru evler yapılmıştır.Anayolun altında kalan evler yavaş yavaş eğimli arazide daha çukura doğru yapılmıştır.Bu nedenle köyümüzün doğusu ile batısı arasında yükseklik farkı oldukça fazladır.Hatta insanda şöyle bir duygu da hasıl olur, „köyün en yukarısından aşağıya doğru bir taş atsam,en aşağıdaki eve ulaşır.“

 

Meydandan batıya (köyün yukarı tarafı) doğru çıkan yol biraz gittikten sonra çatallaşır ve üçe ayrılır,bu yol bizim eve giden yol olup yine meydanlıktan batıya giden yol daha çok lakabı ile söyleyecek olursam, „Kara Halil“ emmimler oturur.Kara Halil Emmi’yi yaşadım,tanıdım,tarih gibi herşeyi anlatır bilirdi,hem korkardık,hemde merakla birşeyler anlatacak diye merakla beklerdik.

 

Meydanlıktan doğuya doğru;evlerin yine büyük bir bölümü yapılmış olup „Efiller“ ağırlıklı olarak otururlar.Aynı zamanda bağlara-bahçelere çoğunluk buradan gidilir,Pınarönü ona keza.

 

Köyün girişinde çok fazla ev yoktur.Dedeköyü tarafında epeyce ev olup „Çakılarasına,Hekber Pınarına ve Göveşliğe „ o taraftan gidilir.Dolay ve Yakaköy köyün girişi tarafındadır.

 

 

Köyümüzün ve meydalığın yüz sene ,ikiyüz sene öncesini hayal etmeye,gözümde canlanırmaya çalışıyorum,hayal gücüm yetmiyor.Ama mutlaka zamanın insanları da bir şekilde oralarda acılarıyla tatlılarıyla yaşadılar.O günlerin yaşam koşulları bugüne göre mutlaka zor çok faklıydı.Ne yazıkki biz büyüklerimizden bu konularda fazla birşey öğrenemedik.Elli seneden fazlasını bildiğim köyümüzün bu zaman dilimi içerisinde yaşamış olduğu değişiklikler,sanki birkaç yüz yılın yaşanmışlığı gibi.Elli yıl öncesini bugüne kıyaslamak,incir ile çekirdeğini kıyaslamak gibi bir duygu.Zaman akıp gidiyor farkında olmamaksızın,yalan olup gidiyor yaşanmışlıklar.

 

Sonuç olarak,insan kendisini o meydanlıkta kendini rahat hissediyor,emniyette ve güven içinde bir başka duyguyu yaşıyor.

 

Ne mutlu bu duyguyu yaşayabilene………..

Mustafa Dumlu