Ahlen,08.06.2009

Anaların değeri hiç bir şeyle mukayese edilemez…..

 

Her ana iyi bir anadır,Anadoluda analar daha bir başkadır.Analar sevilir,bazan dövülür,ana işçidir,aşçıdır……..saymakla bitmez.Her yıl analar gününde yılın anası seçimi yapıldığında hep üzülmüşümdür kendi anamı düşünerek. Yılın anası seçilen anamızın sevincine karşın milyonlarca anaların sanki bir kenara atıldığını düşünür, O anaların üzüldüğünü hayal ederim.

 

Her evlat için kendi anası yılın anasıdır başlıbaşına bir kere. İkincisi yılın her günü analar günü olarak algılanmalı,sadece analar gününde hediyelerle anmak yerine.

 

Bana göre analarımız öncesinde olduğu gibi günümüzde de eziliyor,çoğu kez ikinci sınıf vatandaş gibi muameleye tabi tutuluyor.Ezilen analarımız oluyor,her erkek evlat anasını sevmesine karşın sonuçta erkek olarak bir başka kadını baskı altında tutabiliyor.

 

Analar bir arkadaştır,dosttur.

-Ağlarsa anam ağlar,gerisi yalan ağlar.

-Ana gibi yar olmaz,Bağdat gibi diyar olmaz.

 

Analarla ilgili ne kadar yazılsa,çizilse de ifadeler yetersiz kalır.Her evlat anasını elbette sever,ben ne kadar sevebiliyorum,ifade etme gücüm yetmiyor.Ancak şunu söylemeliyim ki ;anam öldüğünde ağlayamamıştım,gözümden yaş getiremedim.Ama sağlığında hep derdim:

„Ana,sen ölünce ağlayamam,ben şimdiden sağlığında ağlıyorum.“

 

Analar fedekardır mutlaka,rahmetli anamın okuması,yazması yoktu ama zekiydi.Babam rahmetliye göre çok çok ilerideydi,ne yazıkki anadoludaki her ana gibi anam da erkek baskısı ile biz çocukları için düşüncelerini gerçekleştiremedi.Ellili yıllarda anaların evdeki otoritesi çok çok gerilerdeydi.Ne zaman analar oldukça yaşlanır,otoriteleri o zaman yavaş yavaş artar,ancak birçok şey için geç kalınmıştır.Herşeye rağmen evin direği aslında analardır.Yemek ondan sorulur,çamaşır ondan sorulur,çocukların bakımı daha neler neler..

 

Babam öldüğünde on yaşlarındaydım.Bütün sorumluluk anama kaldı,maddi imkansızlıklar,bir taraftan dul bir kadın olmanın zorlukları,üç erkek çocuk ile uğraşmak,bir kızı gelin etmek,bütün bunlarla başetmek gerçekten kolay olmadı.Bütün bunları başaran anamdı,anaların hakkı ödenmez ama benim anamın hakkı hiç ödenemez,ancak kendi rızası olursa.

 

Başlıbaşına beni okutan anamın ne zorluklar çektiğini iyi biliyorum.Çorap örerek,onları satarak benim okul masraflarımı karşılamaya çalıştı desem abartı değildir.

 

Ne yazıkki beş evlat büyüten bu ana,ölünceye kadar bütün evlatlarına hizmet etmekten geri kalmadıBeş kardeş olarak bir köşeye oturtup ölünceye kadar „ye,iç,keyfine bak“ diyemedik.Ona layık olmak pek kolay olamaz,bütün bir ömür sadece evi ve çocukları ile uğraşmak,hiç bir yeri gezdiremeden,yedirip içiremeden hayata veda etmek.Bir insan ömrü bu kadar ucuz olamaz,her kardeş kendi adına kendini sorgulamalı.

 

Nur içinde yatsın anam.Bütün analara da aynı dileğimdir.

Mustafa Dumlu